ตะกาด ๑ หมายถึง น. ที่ดินซึ่งอยู่หลังหาดชายทะเลขึ้นไป แต่มีนํ้าเค็มซึมขึ้นไปถึงได้.
น. ชื่อกุ้งขนาดเล็กหลายชนิดในวงศ์ Penaeidae อันดับ Decapodaเช่น ชนิด Metapenaeus ensis พบในบริเวณนํ้ากร่อยและชายฝั่งทะเล, ชันกาด ก็เรียก.
ก. ป่ายปีน เช่น แมวตะกายฝา หมาตะกายเจ้าของ.
น. ขอสําหรับเกี่ยวเรือ.
ว. ติด ๆ ขัด ๆ, ไม่สะดวก, ไม่ราบรื่น, (มักใช้แก่การอ่านหรือพูด).
ก. เอามือหรือเท้าเป็นต้นคุ้ยหรือข่วน.
ก. พยายามป่ายปีนให้พ้นอันตราย.
ดู กระทุ่ม ๑.